Zilveren chatelaine bestaande uit een haak met vier kettingen waaraan bevestigd een schaar, een speldenkussen en een naaldenkoker met een totale lengte van een meter. De zilveren haak, vervaardigd in 1810, is glad met een zonnerad als motief erin gegraveerd. De zilveren schaar is versierd met streefmotieven. Het speldenkussen, vervaardigd in 1818, bestaat uit een hartvormig kussentje van groen textiel met een zilveren rand die versierd is met voluten, bloemenmanden en vogels. De zilveren naaldenkoker is achtkantig en versierd met Biedermeier motief. De schaar en de naaldenkoker zijn van een latere datum, rond 1850. Alleen van de haak is de maker bekend, namelijk Douwe Klazes Compaan (1783-1827) die in 1804 trouwde met Romkje, dochter van Jacobus Halbertsma, zilversmid te Gorredijk. Douwe zal het vak hebben geleerd bij zijn schoonvader. Een chatelaine is een ketting die met een gordelhaak aan de ceintuur of rokband hangt, waaraan voorwerpen werden bevestigden en in de 17e tot en met de 20e eeuw in gebruik was door zowel mannen als vrouwen. Het bestaat uit een gegoten schildje met versieringen of een geweven band met daarop gouden of zilveren versieringen met daaraan kettingen met voorwerpen. De korte chatelaine werd vooral gebruikt voor het dragen van horloges, mesjes, signetten en kleine (sier)voorwerpen. De lange versie werd, voornamelijk door vrouwen, gebruikt voor het dragen van een schaartje, naaldenkoker, speldenkussen, sleutelbos of ander voorwerpen met een praktisch doel. Aan de uitvoering van een chatelaine was de status van de vrouw die hem droeg af te lezen. Rijke vrouwen droegen meer rijkelijk versierde chatelaines van kostbare materialen met een minder praktisch karakter dan bijvoorbeeld een huishoudster. Een lange chatelaine word ook wel een tuigje genoemd. In Friesland wordt het een prak of een bras genoemd.
