Betreft een metalen zodenlichter waarvan de houten steel is afgebroken .De zodenlichter bestaat uit een zwaar uitgevoerd zodensnijmes met een scherp halvemaanvormig snijvlak, om de zoden horizontaal af te steken op de gewenste dikte. Het snijmes is aangesmeed aan een lange platte dubbel gehoekte (elk van ongeveer 90 graden) staaf. Door deze dubbele hoek komt het einde van de staaf aan de steelkant 10 centimeter hoger te liggen ten opzicht van het mes. In het midden van het rechtopstaande deel tussen de beide hoeken is aan de voorkant een zwaar uitgevoerd oog geklonken met daaraan een ring. De staaf loopt schuin omhoog en gaat over in een vouwsteelhuis met korte tong waaraan de steel of boom met behulp van een slotbout is bevestigd.
Een zodenlichter (Fries: seaddelichter of soadeskoffel) wordt gebruikt bij het maken van zoden. Men gebruikte vierkante of rechthoekige gestoken zoden vaak in de waterbouwkunde om vers opgeworpen taluds mee te bekleden of door stapeling van zoden steilere taluds te creëren. Er waren zoden in verschillende maten: blokzoden (10 centimeter dik) en plakzoden (6 centimeter dik). Staartzoden hadden anderhalf keer de lengte van de normale zode, om de zoden in verband te kunnen leggen. Bij stapeling van steile taluds sprak men van stapelzoden. De zoden werden in het terrein gestoken door eerst met een zodensnijder insnijdingen te maken en daarbij het terrein te verdelen volgens het gewenste formaat van de zode. Met de zodenlichter werden vervolgens de zoden horizontaal afgestoken op de gewenste dikte. Zowel de zodensnijder als de zodenlichter worden met behulp van de steel (boom) geduwd en afhankelijk van de dikte van de zode is een tweede of derde persoon nodig om te trekken. Deze laatste trok de lichter of snijder met behulp van een aan de draaiwartel bevestigd touw.
