Polychroom tegeltableau van 117 tegels, in het midden een ovaal medaillon met in blauw (berrettino) een voorstelling van een vrouw achter een schildersezel, het ovaal omgeven door grotesken in een rechthoek, eveneens in berrettino, daaromheen vier vlakken met grotesken omgeven door blad- en rankmotieven in geel en blauw op wit fond; alle vlakken omsloten door een vlechtband.
Iconografisch en stylistische gezien kan dit tegeltableau waarschijnlijk toegeschreven worden aan Fernando de Loaisa (fl. c. 1585-1610, in het Spaans Hernando de Loaysa). In de decoratiepatronen is een sterke invloed te zien van de Renaissance stijl. De Loaisa werkte voor verschillende opdrachtgevers zoals bisschoppen en hertogen om hun kerken en paleizen te decoreren met tegels. De opdracht voor de graaf van El Infantado voor zijn paleis in Guadalajara (vernietigd tijdens de burgeroorlog) beschrijft een opzet van decoratie vergelijkbaar met dit tegeltableau.
